قدیما مردم مثل الان معمولا اهل کتاب خوندن نبودن ولی معدود آدمایی که اهل مطالعه بودن واقعا کتاب میخوندن ، مثلا اگه میخواستن در مورد جامعه شناسی بخونن، مینشستن روزها و یا شاید هفته ها و ماهها کتابهایی در مورد جامعه شناسی میخوندن یا اگر پژوهشگر و دانشجو بودن برآیند 20 تا کتابی که خونده بودن میشد مثلا یک یا دو مقاله پرمحتوا و معتبر.
ولی حالا چی،
مردم الان مثل قدیم معمولا اهل مطالعه نیستن ، ولی معدود آدمای مثلا اهل مطالعه که ازقضا سلطان ادعا هستن و از آخرین ماموریت ناسا تا تحلیل نحوه کاشته کریستیانو رونالدو در بازی یوونتوس و چ صاحب نظر و افاضات هستن. این دوستان حداکثر تعداد کلمه ای که میتونن بصورت نان استاپ بخونن از 150 کلمه نمیکنه و راجع به هر مقوله کره خاکی که بخوان اطلاعات کسب کنن بعد از تایپ عبارت مرتبط وارد صفحه ویکیپدیا شده و با مطالعه دو خط اول مقاله مربوطه احساس پروفوسورا در اون زمینه میکنن. افراد یاد شده برخلاف پیشینیان که اگر اهل مطالعه بودن، در کنارش علم واقعی و مفید هم تولید میکردن، هیچگونه توانایی خاصی در این زمینه نداشته و صرفا به نوشتن حداکثر 280 کاراکتر در توییتر (تازه عمرا اگه بتونن) بسنده میکنن. البته این عزیزان در کمال ناباوری هر سه روز یک عدد مقاله که بعضا ISI بوده تولید کرده و بطور میانگین هر دو هفته یک بار یک کتاب منتشر میکنن . لیکن تیراژ کتابهای این دانشمندان از عدد 50 نکرده و 25 جلد از این تعداد نیز از زیر اجاق گاز گرفته تا کیسه نون خشکی در منزل این دوستان نگهداری میشوند ، 5 جلد را به کتابخانه اهدا کرده ، 5 جلد را ناشر یادگاری برمیدارد و بقیه نیز بین دوستان آشنایان توزیع شده تا چششون درآد!
خلاصه اینکه کتابها و مقالات این عزیزان به همه چیز شباهت دارد جز کتاب و مقاله و بنده حاضرم سر دوتا ساندویچ فلافل به همراه نوشابه با شما شرط ببندم که زیر 1/5 درصد از محتوای این کتب و مقالات نوشته این بزرگواران بوده و مابقی یا کپی بدون ذکر منبع از سایتهای مختلف است یا مطالبی که با پول این و آن برایشان نوشته اند.
مجموعا عالِمان امروز از نظر مطالعه توان خواندن بیش از چند خط در ویکیپدیا را ندارند و حوصله و مغزِ نوشتن بیش از چند کاراکتر در توییتر را.
درباره این سایت